Kleine vent
Het lijkt nog maar zo kort geleden,
dat je in je wiegje lag zo klein en tevreden.
Je oogjes zo blauw en je haartjes nog zwart als de nacht.
Je voetjes nog zo klein en je huidje zo zacht.
Hoe je met je stuurloze handjes greep naar alles wat bewoog.
Zoals je in 1 teug je flesje leeg zoog.
Soms verlang ik stiekem terug naar de tijd dat je nog in mn buik zat.
Naar de tijd dat ik je nog helemaal voor mezelf had.
Nu ben je alweer zo groot,bijna 4 jaar en wil je zoveel ontdekken.
Sta je s'ochtends veel te vroeg naast mn bed om me te wekken.
Kruip je naast me in bed en geeft me liefkozend een zoen.
Zacht vragend wat we die dag gaan doen.
Al die dingen maken m zo trots op jou,op wat je doet en wie je bent......
maar hoe groot je ook zal worden......voor mij ben je altijd mijn kleine vent!
Voor mijn grote trots Robin
Ingezonden door
Geplaatst op
07-09-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
KleineventReacties op ‘Kleine vent’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!