Stilte

Stilte

Starend naar het plafond
vormt de stilte om mij heen
een koude mantel
van leegte, van gemis
van de liefde die verdwenen is

Ik draai me om
maar de plek
die jouw lieve lichaam ooit verwarmde
is koud en leeg verlaten
in stilte achter gelaten

De wijzers tikken weg
weer een dag dichter
bij de zo verlangde vrede
met het zijn van alleen
met de stilte om mij heen

Maar de stilte is slechts een illusie
een illusie van mijn oren
door mijn hersens aangenomen
verzonden door mijn hoofd
en door mijn hele lichaam geloofd

Want in mij klinkt niets dan geluid
de rinkelende scherven
van mijn door jou gebroken hart
verspreiden een echo van pijn en verdriet
die de stilte geen ruimte biedt

En in mijn hoofd schreeuwen de woorden
die mij zo hebben verscheurd
ze brengen me in twijfel
of de pijn die mijn hart nu draagt
de stilte niet voorgoed heeft verjaagd