vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Tranen van verdriet
Rivieren van tranen rollen over mijn wangen.
Ik denk terug over dingen van jou en mij, al mijn verlangen.
Het was de vraag wie het eerst ging zeggen.
Wat we beide allang wisten.
Je was met een andere jongen, maar je kon het niet uitleggen.
Ik begon mezelf te knijpen, te hopen dat ik droomde, en jij je vergisten.
Nu rollen al mijn emoties weg.
Zoveel geluk, veranderd nu in puur pech.
Als mijn tranen op zijn, stop ik met huilen.
Toch zou ik je diep in mijn hart verschuilen.
Ik wil je terug, maar ik moet je laten gaan.
Ik zie je lopen, maar ik durf er niet erachteraan
Reacties op ‘Tranen van verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!