Kinderspoken

Nou daar sta je dan,in een vreemd land.
Alles kapot geschoten of anders zwaar verbrand.

Hele lege steden, wat is dat toch raar.
Iedereen gevlucht,gevlucht voor het gevaar.

En dan sta je geshockeerd bij bussen naast het kamp.
Vol kindervluchtelingen,vluchtend voor die oorlogsramp.

Je vraagt dan aan jezelf ,wat je hier nu doe.
Je kwam hier mensen helpen,alleen weet je niet hoe.

Veel kan je niet doen,dus je deelt nog maar wat snoep.
Hopend dat het ze straks beter gaat,na die oorlogstroep.

Na 6 maanden ga je naar huis,dat is je beloofd.
Maar die kinderen blijven spoken,spoken in mn hoofd.