Jij Onbekend

Daar loop ik weer,
in mijn veld vol mooie lavendel.
Er zijn geen bijen in mijn lavendel,
dat wil ik niet.
Ik loop daar en denk aan niks,
ik zie mijn huisje.
En ik zie mijn boom naast mijn huisje,
ik loop er naar toe.
Ik zie iets raars in mijn huisje,
ik heb het nog nooit gezien.
Of toch wel?
Het is een tijger,
mooi, groot en sterk.
Opeens verdwijnt de tijger,
ik loop weer naar buiten.
Ik pak mijn lader en zet hem tegen mijn huisje aan,
voorzichtig klim ik op de lader.
Ik ga op het dakje zitten van mijn huisje.
Ik kijk naar mijn veld vol mooie lavendel,
er klopt iets niet.
Als ik beter kijk zie ik iemand,
maar ook zie ik de felle zon die in mijn ogen schijnt.
De zon is warm en fijn,
maar ik zie niks!
Ik word een beetje bang,
en opeens
zie ik het.
Jij bent het,
denk ik.
Wat doe jij hier?
Ik word alleen maar banger,
ik denk aan de tijger.
Mooi, groot en sterk.
Dan opeens verschijnt de tijger weer,
hij springt hoog en komt ook op het dakje van mijn huisje zitten.
De tijger zit naast mij en leunt tegen mij aan,
hij is lief voor mij.
Maar nog steeds weet ik niet zeker,
wie er in mijn veld vol mooie lavendel staat.
De tijger staat op en springt weer van het dakje af,
hij rent naar je toe.
En ik weet niet hoe,
echt, echt niet hoe,
maar de tijger neemt een foto van jou.
De tijger komt braaf terug naar mij,
hij springt weer op het dakje van mijn huisje.
Ik kijk naar de foto van de tijger,
ben jij het?
Je bent één grote vaag midden in mijn veld vol mooie lavendel.
Ik weet nog steeds niet of jij het zeker bent.
Ik weet nog steeds niet of jij het zeker bent.