Dagdromen
Ik wil zoveel weten,
toekomstige zaken die ik ben vergeten.
Ik slaap op een bed van steen,
want dan gaan mijn gedachten overal heen.
Plaatsen onbereikbaar voor het heden,
een plek waar ik de mysteries kan ontleden.
Verdrinken in het gezemel van de dagelijkse sleur,
opgaan in een plaats die doordrenkt is van alle kleur.
Utopie, hemel of wat dan ook,
een veilig baken afgezet met rook.
Een plek waar ik me veilig voel,
een plek zonder oorsprong en zonder doel.
Jaren kan ik hier rond dwalen,
waarheid geven aan mijn eigen verhalen.
Mocht jij deze plaats ook willen bezoeken?
hij staat niet beschreven in de boeken.
Je kunt hem vinden met je ogen dicht,
verscholen achter je eigen gezicht.
c.m.
Reacties op ‘Dagdromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!