Takken kalen in de kruin

zie de meeuwen zeilen
driftend op de wind
bladerbruin vlaagt knisperend
tot het eindelijk luwte vindt

weg is de warme lach
en tekent kou
verbeten trekken op
deze bijna winterdag

kleuren zijn vervaald
takken kalen in de kruin
waar bomen buigen
voor het stormachtige venijn

het botst weer
na de zonneharmonie
we trotseren voor even
de snerpende windkracht negen


wil melker
09/10/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl