vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vermoeid
De vermoeidheid slaat weer toe,
al maanden voel ik mij zo moe.
Geen fut meer, altijd energie te kort.
Ik sluit me op in 't geest'lijk fort.
Niemand die mij daar raken kan,
geen een vrouw noch man.
Ik voel me verdeeld en opgebroken,
mijn gevoelens ondergedoken.
Blij zijn lukt me nie,
en daarom heb 'k nu geen energie.
Reacties op ‘Vermoeid’
-
Heel mooi! En helaas heel herkenbaar.... Xx
Iri$ - 05-11-2014 om 20:40