vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verloren Liefde
Speurend in een diep, zwart woud
naar een leidend pad.
Geen winter was ooit zo koud
als pijn die ik bezat.
Tastend aan de bomen
op zoek naar het licht.
Precies vast in mijn dromen,
mijn beeld naar jou gericht.
Verdwaald en alleen,
er lijkt geen einde aan,
geen zon die verscheen,
maar mijn moed zal niet vergaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-11-2013
Over dit gedicht
Het beschrijft de problemen die koppels soms ondervinden, en de liefde dan soms onvindbaar wordt. (In mijn relatie verwijst dit naar discussies die we laatst veel hebben, en de liefdevolle momentjes soms ver weg liggen.)
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefde Vechten VerdwaaldReacties op ‘Verloren Liefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!