mijn sprong.

ik wilde springen.
naar beneden storten en
alles laten vallen,
alles laten gaan.
kijkend naar, naar
die hele andere wereld
onder mij
schemerend door een laag
stapel wolken.

ik wilde springen en
en
en
ik slikte.
ik wilde slingeren en
niet nadenken over de gevolgen.
geen onzinnige wensen of
opmerkingen over
mijn hoeveelheid ik gebruik
in gedichten.
geen, nee dat mag niet of
dat moet zo
moet, moet, moet.
al die verdomme regels..
verdwijn
uit mijn bloed net als de vogels
die ik vrij laat in mijn sprong.

mijn sprong.

wees niet bang
ik vind wel een manier om
mijn vogels vrij te laten en misschien..
heel misschien, de regels.
heel misschien verdwijnen,
die regels ooit uit mijn hoofd en
bloed want ik word er gek van.

wanneer is misschien?