vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zoen
Opeens stond ze voor me
koud gezicht, warme jas
springend blonde haren.
Ik wat uit m'n evenwicht
mijn hartslag uit de pas
kwam langzaam tot bedaren.
Ze lachte en zei
wat kijk je raar!
spontaan kreeg ik een zoen.
Terwijl ze weg liep
keek ik haar blozend na.
Toen dacht ik
ik zoen haar
volgend jaar.
Reacties op ‘Zoen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!