Alzheimer

Een traan glijd over mijn wang
Als ik aan je denk , keer op keer
Als ik een foto van je zie met die lege ogen
en een stralende lach

Je antwoordde niet meer op vragen
Je hoorde mij wel maar begreep het niet
Keer op keer nam ik afscheid van een stukje van jou
Want door de Alzheimer was jij je zelf niet meer

Het leven gleed aan je voorbij
Dat maakte je verdrietig en boos
Machteloos en bang voor wat er komen ging
heb ik gevochten voor jouw leven

Ik zou zo graag willen weten
wat je dacht en voelde
Starend naar je foto besef ik, dit is geweest
en komt nooit meer terug

De strijd is gestreden, het leed is geleden
Maar na mijn tranen van verdriet
komt er een glimlach
van alle mooie herrineringen, die ik voor altijd zal bewaren