Bij het ven
Bij het ven
voel ik de natuur
Daar word ik één
met alles wat daar is
Ik wandelde over een pad
Ik zag de hei
Aan het einde van het pad
was het ven
Er springen kikkers weg,
er kruipt een konijn
zijn holletje in
Een ree kijkt op,
gedronken uit het ven
De kikker
heeft zijn eitjes gelegd
Ik zit aan de kant
In de verte zie ik
paard en ruiter galopperen
Bij het ven
voel ik de natuur
ik ben één
met het gras en de dieren
Ik zie visjes zwemmen
Hier is vissen verboden,
behalve voor de reigers
’s Nachts lopen er vossen rond,
dan kwaken de kikkers luid
Dan vliegen de vleermuizen over
Het ven,
de plek waar de natuur
tot leven komt
De enige plek
waar ik de natuur voel.
Reacties op ‘Bij het ven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!