PPEA
Al vele jaren diversen handicaps,
Variërend van epilepsie tot NLD.
In het begin er heel onzeker mee,
Maar het gaat steeds beter.
Vele jaren later in ene keer ook PPEA,
Alsof ik nog niet genoeg had.
Nu hier weer mee leren omgaan,
Wat voor handicaps komen nog op mijn pad?
Ik moet spanningen vermijden,
Zowel voor mijn epilepsie als PPEA.
Zie in deze tijd dat maar eens te doen,
Dat kan niet zonder enig fatsoen.
Heb ik een aanval dan blijft de vraag,
Maar wat voor één?
Is het spanning of epileptisch,
In mijn hoofd is het hartstikke chaotisch.
Omstanders moeten hetzelfde handelen,
Maar mij ook normaal blijven behandelen.
Ik ben niet gestoord,
Ik stel me niet aan,
Waar komt dit toch vandaan?
Mensen denken dat je gek bent,
Dat je de aanvallen op kan wekken.
Dit is absoluut niet zo,
Ik wil echt geen aandacht trekken.
Tegen PPEA kan weinig gedaan worden,
Een kleine oplossing is er wel.
Praten, praten en nog eens praten.
Maar ik wil dat ze me met rust laten.
Moet nu over mijn verleden gaan praten,
Maar dat wil ik niet.
Slechte jeugd, gepest en nare gebeurtenissen,
Maar niemand die dat mag weten.
Moet in therapie en toch praten,
Want alleen zo kunnen ze me helpen.
Ik hoop dat het goed komt,
En dat de oude wonden helen.
Nu eerst alles gaan verwerken,
Dan hopen dat ik er iets van ga merken.
Steun en begrip vanuit mijn medemens,
Dat is nu mijn allergrootste wens!
Reacties op ‘PPEA’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!