mijn besluit

Ik zit op mijn bed luisterend naar wat ze zeggen.
Ze hebben hun oordeel al klaar en ik mag niks uitleggen.
Maar het maakt me niet uit wat ze van me vinden of denken.
Ik ga er niet meer om zitten treuren en ik ga er absoluut niet meer over nadenken.
Ik ga verder met mijn eigen leven.
Ik heb geen zin meer om hun telkens weer te vergeven.
Telkens doen ze mij weer pijn,
en die sorry die is schijn.
Vele tranen gelaten maar nu laat ik ze maar praten.
Het gaat nu de ene oor in en de andere uit.
Dat is nu wat ik besluit.