Mijn laatste reis

over een zee van duisternis
wandel ik open en fris
naar het niets

dromend over herinneringen
die gewoon nooit los gingen
ontwaar ik iets

staand aan de kust
ervaar ik een zee van rust
in de verte is er niets

alleen
niets om me heen
stilte
zelfs geen kilte

geen briesje wind
alleen dit kind

dat alleen op weg lijkt
nergens naar kijkt
alleen stilte en rust
aan deze oneindige kust

van de zwarte oceaan
waar ik in zal gaan

deze oneindige reis
is de prijs
van een leerzaam leven

nog heel even
kijk ik om

herinneringen komen
herinneringen die ook weer gaan
nu ver van mij vandaan

in deze oase van rust
aan die oneindige kust
laat ik me gaan

mijn anker is het geduld
mijn hart is gevuld
mijn kruis
wordt mijn veilige huis