soms

Soms voel ik me zo alleen en verlang ik om een arm om mij heen.
Iemand die mij liefde biedt,
iemand die mijn verdriet ziet.
Iemand die weet dat er wat mis is,
Iemand die weet wat mij dwars zit.
Mijn lach is een masker en mijn tranen zijn werkelijkheid,
en soms heb ik enorme spijt, spijt dat ik op deze wereld blijf.
Soms wil ik gewoon weg, weg van alle stress,
weg van dit leven en wil ik de moed opgeven.
Alles biedt zo weinig zekerheid, vriendschap,liefde alles geeft je slechts tekens.
Ik kan met niemand mijn onzekerheid bespreken.
Soms heb ik van die dagen dan kan ik niks meer verdragen,
dan doet alles mij veel verdriet en niemand die dat dan aan mij ziet.