vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De stervende boom
de boom staat eenzaam in het veld
zijn stam een houten zuil
door klimop wordt hij afgekneld
door rupsen aangevreten,
door gele bliksem wordt hij geveld
hars dat stroomde als donker bloed
stroomt nimmer meer door kanalen nauw
levenswater dat planten voedt
stolt , droogt op
doet nooit meer goed
doch, een laatste eikel valt
van de boom
door 't noodlot vergalt
een kiem ontspruit als zoete wraak
alsof de boom zijn vuisten balt
op de plek waar ooit de eikel viel
staat nu een grote boom
donker bloed vult nu zijn ziel
wortels, stam en kruin vol leven
machtig Ygdrassyl
Reacties op ‘De stervende boom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!