borstzakje.

jij zat daar
stil, op je gemak.
al was het levende feit
even gemaskerd.
ik borg je op in mijn borstzakje,
voor een moment
zat jij,
in een microscopisch stukje
van mijn gedachtes.

zag je, zag je niet.
hoorde jou,
met mijn oren dicht.
had het idee van een
tijd met jou, gesust.

doe mijn best
om je te verstoppen, want
het lijkt zo makkelijk voor jou..
hoe moeilijk kan dit zijn?.