een eeuwig refrein

ik heb geleerd te leven
naar mijn perfectie
in verwrongen wegen

ik heb mezelf bevestigd
in het pijnlijk herhalen
een eeuwig refrein

de klanken van weleer
zetten me terug op mijn plek
dit is hoe ik moet zijn

mensen sleuren me mee
ze zetten me weg
brengen me terug

ik weiger, gehoorzaam
ik twijfel en stem in
ik ga mee en ren terug

hoe kan in mijn perfectie
de imperfectie zitten
van tegenspraak in gedrag?

ik weet tegen beter weten in
het is verkeerd, het klopt niet
toch blijf ik het doen

hoe kan ik, opgeleid door perfectie,
expres steken laten vallen
bewust vernietigen wat me lief is?

ik strijd tegen de perfectie
iedereen is perfecter dan ik
ik probeer hevig het perfectst te zijn