Waarom?

Waarom?

Waarom heb ik jou eens ontmoet?
Voor deze tijd was het leven zo mooi en goed.
Het is al zo lang geleden, en inmiddels zijn de jaren voorbij gegleden.
Ik zag je staan, lopen, fietsen en naar mij kijken.
Nu ben ik al lang getrouwd en moet ik je ontwijken.
Maar telkens als ik je weer zie en je naar mij kijkt,
Slaat mijn hart zo snel alsof het lijkt of hij bezwijkt.
Ik heb verdriet elke dag weer, omdat je onbereikbaar bent dat doet mij zo zeer.
Ik zou er alles voor over hebben om jou mijn liefde te geven,
Je bent zo knap, zo mooi, zo schoon maar zo ontzettend ver weg.
Ik wil er niet aan denken dat is mijn streven.
Jij bent voor mij niet weggelegd.
Ik zal zonder jou verder moeten met mijn leven.

Waarom ben ik je ooit tegen gekomen en blijf je vastzitten in mijn gedachten?
Wie o wie kan deze pijn verzachten?

Ik mis je zo!

Je anonieme minnaar.