gevoel en verstand
Soms moet je niet op
je gevoel afgaan,
je hebt het gevoel
alleen te staan.
Je vraagt je af waar is
die God gebleven,
er waren periodes dat ik
Hem voelde in mijn leven.
Nu voel ik mij zo
eenzaam en alleen,
wie ben ik, wat ben ik,
waar moet ik heen.
Dan kom ik iemand
tegen die tegen mij zegt:
“Je mag toch weten,
God heeft je eenmaal gered.
Waarom kruip je steeds
in je slachtofferrol,
kijk naar de zegeningen
anders hou je het niet volâ€.
Deze woorden werden
door mijn Vader gegeven,
met mijn verstand weet
ik dat ik als kind van Hem mag leven.
Dan kijk ik naar boven en zie
een wolk met een gouden rand,
en dan weet ik het Hij houdt
mij altijd aan Zijn hand.
Reacties op ‘gevoel en verstand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!