bloed....

Kleine en grote littekens op mijn huid.
Ik sneed mijn pijn en verdriet eruit.
Tot ik het bloed zag komen,
Tot het maar bleef stromen.
Tot het ging branden van de pijn,
oooh wat vond ik die pijn toen toch fijn.
Ik wist gewoon dit was mijn straf,
omdat ik zoveel mensen verdriet gaf.
Steeds meer,
steeds dieper iedere keer weer.
Ik ging door ook al deed het nog zo veel zeer.
Het bloed drupte op de grond,
telkens zat er in mijn arm een wond.
Handdoeken vol met bloed,
toen dacht ik dit voelt goed.
Ik heb er van geleerd dit is iets wat niet moet,
je zit ergens mee als je dit doet.
Ooit nog 1 keer weer gedaan,
maar heb een beloofde en die zal ik nagaan.
Ik zal nooit meer snijden.
Ik zal het snijden nu voor altijd blijven vermijden.