1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Mijn glas

kijk niet, maar zie me
zie me, lachend en met tranen
tranen, ook voor mij soms onbegrijpelijk
onbegrip, heb ik al zo vaak ervaren

misschien is dat mijn eigen schuld
ik schuil achter mijn lach
stiekem toch heel kwetsbaar
een muur van glas, lijkt voor mij een spiegel

kijken naar mezelf is moeilijk
in een wereld die ik niet begrijp
waarom doen mensen elkaar pijn
en voel ik me zo alleen

ik doe mijn best om sterk te zijn
en lijk dat meestal ook
maar mijn pijn zit van binnen
het pompt maar rond en rond

spiralen, nog erger dan cirkels
cirkelen, in je eigen gevoel van binnen
van binnen, zit mijn kleine hartje
mijn hart, wat geeft om anderen

naar buiten kijken doe ik wel
als de ander nu maar straalt
kritiek kan mijn glas laten barsten
alsof een fel licht naar binnen dringt

een kus of een lief woord
dat breekt mij ook
en vervangt glas door zonnestralen
een kring mensen om mij heen

als ik vleugels had vloog ik naar de zon
om het glas te laten smelten
mijn hartje te vullen met warmte
blijven vliegen tot liefde overal was

warmte, zoals de zon op mijn huid
mijn huid, wil aangeraakt worden
raak me aan, en laat me stralen
zodat iedereen me ziet

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Breekbaar Glas Liefde Warmte

Reacties op ‘Mijn glas’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Mijn glas