Verloren als afval

Alles in het leven heeft een mooi begin,
samenhangend en sterk gebonden.
Ik zag er een mooie toekomst in,
plots was de tijd voorbij dat we alles aankonden.

We maakten het elkaar heel erg zwaar,
ruzie dag in dag uit.
Mijn hart vescheurd, zoals papier door een schaar,
toch kwam dat verschikkelijk besluit.

Nu sta ik daar alleen,
gedumpt als een stukje afval langs de straat.
Niemand heeft je zien liggen, tot de dag dat ik verdween,
heel het leven niet meer waard..