vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Opgestaan uit mijn put
Ik ben opgestaan
Uit een gat met pijn
Geklommen naar het licht
Om weer mezelf te zijn.
Gevochten tegen mezelf
Tegen mezelf gestreden
Mezelf omhoog gevochten
En niet meer weggegleden.
Vlak voor ik weggleed
Kreeg ik een hand toegereikt
Iemand die wist hoe het is
Die zag wat ik al had bereikt.
Dus ik stond weer in het licht
Bovenaan mijn eigen put
Weer in de schijnwerpers
En niet meer beschut.
Ik ben weer vrolijk
Dansend, gelukkig en gek
Trots op wat ik heb gedaan
En ga niet weer op m’n bek.
Bedankt voor je hand
En bedankt voor je tijd
Mede dankzij jou straal ik weer
En is mijn glimlach een feit.