Gevecht...
We vechten allemaal ergens voor,
"Niet op geven!" roepen ze dan in koor.
Of ze zeggen; "Ga door, zolang het gaat!"
Maar wat als er geen hoop meer bestaat.
Door vechten nog, het niet willen stoppen,
Zelfs bij therapeuten aan durven kloppen.
Ondanks de argwaan, jaloezie en verdriet,
Alles beëindigen dat lukte gewoon nog niet.
Willen vechten tot het bittereind,
Totdat dan toch de liefde verdwijnt.
Geen grip meer krijgen op de situatie,
En de afstand voelen in de relatie.
Wat klopt er dan niet? Kom er maar achter,
Nalopen denken, alles checken en wordt wachter.
Goed gezien? Goed gedacht? Of juiste niet?
Niet iemand zomaar aanwijzen, als de Zwarte Piet.
Maar het klopte toch... Daarom boosheid, verdriet en verwart,
Van alles gekleurd zien, is nu alles in ene heel zwart.
De hoop voor verbetering, en het geluk,
Is in ene weg, is nu over en alles is stuk.
Het leek allemaal wel een sprookje, vooral voor omstanders,
Maar dit was een oneerlijk gevecht. Kon dit niet anders?
Nee, niemand kon dit oneerlijke gevecht winnen.
Hier was niks meer tegen te beginnen.
Maar dit gevecht is nu klaar,
Een schone lei, in het nieuwe jaar.
Nieuwe dingen aanpakken of juist verkopen,
Helaas onbekend, hoe dat gaat lopen.
Liefdesverdriet is niet leuk, en doet zeer,
Maar juist niet stoppen, niet bij pakken neer.
Het stopt met regenen, dus hoofd omhoog,
Als dan de zon gaat schijnen, komt ook de regenboog.
Kop op! Ga genieten van het leven!
Carpe Diem! Het leven heeft nog zoveel te geven.
Gaan voor vrienden en familie, aangenomen of echt,
Maar het meest voor "IK", dat is het nieuwe gevecht !!!
Rc81
Reacties op ‘Gevecht...’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!