....

Daar op dat bankje aan het water, zit een vader met zijn zoon
Turend over het wateren alles leek gewoon
Vaak hadden ze daar gezeten, praten deden ze nooit
Maar deze keer was anders, inniger dan ooit
Woorden leken overbodig, niets was minder waar
zoveel behoefte aan die woorden, maar voor vader woog het zwaar
Al die jaren zoveel vragen, echt antwoorden kwamen er nooit
Maar de pijn van al die jaren, had zijn hart ontdooid
Daar op dat bankje aan het water, zit een vader met zijn zoon
Tranen vloeiden woorden kwamen, en alles was gewoon