vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De grens is weg
Het obstakel verloren,
In oceanen van vuur.
Het obstakel verbroken,
In het donker van het middaguur.
De grens is nu eindelijk gekrompen,
Van storm naar ijs,
De grens is nu eindelijk verdorven,
Hier het uiteindelijke bewijs.
Nu een gat vol emoties,
Elke gedachte gaat daarin,
Een gat die de grens laat verschijnen
en jij staat er tussenin.
Tussen het gat en mij,
Een moeras van oorlog.
Tussen het gat en mij,
een tijd van leugen en bedrog.
Tussen jou en mij,
een nieuw bos.
Tussen jou en mij,
vast, maar los
Jij en ik,
Water en vuur
Jij en ik
wij zonder muur