Voor altijd gebroken

Is het beter om te zeggen,
Wat het hart liever niet horen wil?
Beter om een leugen te vertellen,
In plaats van spreken, dan maar stil?

Is het beter om te blijven rennen,
Naar het doel wat nooit wordt bereikt?
Beter om mijn pas te versnellen,
Dan langzamer te gaan wanneer niemand kijkt.

Is het beter om te blijven snakken,
Naar de lucht wat wordt vervuild?
Beter om vieze woorden binnen te krijgen,
Mijn mond die lacht, mijn lichaam die huilt.

Is het beter om aardig te zijn,
Met woorden van bedrog?
Beter om de waarheid te verkleinen,
Genoeg aan de leugen, de waarheid niet meer gezocht.

En is het beter om te lachen,
Met geluid van haat en pijn?
Beter om dat te verbergen,
Zodat je nooit jezelf kunt zijn?

Is het voor ons beter om door te gaan,
Met de haat in onze acties,
Beter dan stilstaan bij het feit,
En leren om te gaan met het blijvend verlies?

Hoe lang gaan wij dit nog volhouden,
En hoelang houdt dit stand,
Oorlog, haat, wraak en nijd,
Vuisten, nooit meer hand in hand?

Is het beter om over dit gedicht niet verder te denken,
Met de harde waarheid op de loer?
Beter om snel weer verder te gaan,
Rennend, op deze voor altijd gebroken vloer.