vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een steen uit duizenden
je paste
feilloos in mijn hand
een steen uit duizenden
ik zag
de breuken komen
gelukkig aan de buitenkant
er was verval
tijd trok zijn sporen
tot onverwacht de kern brak
jij viel uiteen
niets kon me meer bekoren
de schepping was totaal verloren
wil melker
10/03/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Een steen uit duizenden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!