Duisternis in zijn ogen
Ze loopt daar
Denkend aan het onschuldige
In ieder mens
Hij volgt haar
Denkend aan de aderen
In ieder mens
Ze ziet hem
Gevolgd door de schone schijn
Die bedriegt
Hij grijpt haar
Bewondert het bloed
Dat hij zo dadelijk zal proeven
Ze vertrouwt hem
En vertelt de mooie tijd
Die ze nooit zal beleven
Hij neemt haar
Ziet het schone
Dat bloed met zich voortbrengt
Ze loopt niet meer
Ze ligt
Ze denkt niet meer
Het is leeg
Ze ziet hem niet meer
Al wat ze ziet
Is duisternis
In zijn ogen
Vol met kracht
Ze denkt niet meer
Aan de mooie tijd
Die ze nooit zal beleven
Ze denkt aan die hoektanden
Die alleen een vampier kan hebben
Die hij nu in haar nek zet
Nu weet ze niets meer
Het verleden vervaagd
Reacties op ‘Duisternis in zijn ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!