vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
ineens weg
ik kon helaas geen afscheid nemen
ik kan helaas niet meer bij je zijn
maar ik denk aan jou en voel de pijn
pijn die een leven lang heeft geduurd
het had ook anders kunnen zijn...
je was ineens weg
de vraag was, waarheen?
nu lig je onder die ene steen
rusten op een betere plek
maar bedenk, jij was mijn nummer één
xXx-me
Ingezonden door
Geplaatst op
23-03-2014
Over dit gedicht
dit gedicht heb ik voor S (14 jaar) geschreven zij was een meisje uit mijn klas, en ze had afgelopen maan zelfmoord gepleegd door voor een trein te springen
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZelfmoordwaaromReacties op ‘ineens weg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!