vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verloren in angst
Krimpend ineen,
Als een bom dat op me valt
Woorden zo gemeen
De vuisten gebald
Vluchtend voor geweld,
Als in een oorlog vol bloed
Mijn domheid opgeteld
Het is nooit goed
Verloren in angst,
Als de schaduw van de zon
Het duurde het langst
Omdat ik niet overwon
Het geluk uitgejaagd,
Als een eindeloze nacht
Telkens weer belaagd
Als een bloederige jacht
Verdwenen in het niets,
Zomaar weggegaan
Het verliezen van iets
De zwakke blijft niet staan
Verlost van het gevecht,
Littekens in het gezicht
De herinnering is slecht
Het vergeten is mijn plicht
Reacties op ‘Verloren in angst’
-
erg mooi! mooi onderwerp
Ik dicht - 28-03-2014 om 10:08