vermoeid

Het verlangen naar wat ik mis,
Moeilijk te beschrijven k weet niet wat het is,
Moe van alle stress,
Elke keer voelt t weer als een steek van een mes,
Zenuwachtig voor wat er morgen nog gaat komen,
Voel alle spanning door m’n aderen stromen,
De angst is nog zo groot,
Komt t goed .. de angst voor de dood,
Hoofdpijn en misselijkheid leiden deze dag,
Naar alles wat er morgen nog weer komen mag,
Durf wel te zeggen m’n lichaam is op,
Nog steeds staat m’n wereld op z’n kop,
De mogelijkheid om alle angsten te delen,
Klinkt zo klein maar t helpt zo velen,
Een knuffel van iemand die het meent,
Die ook jou z’n schouder leent,
Hopelijk is de moeilijke tijd zo weer voorbij,
T is echt klote.. geloof mij,
Het was zwaar om het weer door te moeten maken,
Vermoeid op en het lichaam wat gaat staken,
Er zullen betere tijden is wat ik veel van mensen krijg te horen,
Maar aan gebrek aan positiviteit zien ze niet meer en en vele laten je smoren,
Ik heb dan ook goede vrienden zien komen en gaan,
Maar gelukkig blijven de dierbaarste mensen naast je staan,
Mn gevoel is momenteel niet meer positief over wat er nog moet gaan komen,
Ik hoop dat na morgen dit alleen nog maar voorkomt in m’n ergste dromen,
Weer verder met m’n leven,
Alle liefde die ik de afgelopen tijd van de dierbaarste mensen heb gehad weer terug kan geven,
Mijn schouder weer kan uitlenen aan mensen die het echt kunnen gebruiken,
In plaats van ik met tranen verstopt achter m’n oogluiken...