De Kerkrat en de Rattenplaag

Een hard gelach

De ratten in de oude schuur
die leeg was en verlaten
tochtig en vol gaten
zaten op een hongerkuur.

Niets hadden ze te makken
alleen de magen aan het knagen
en rammelen alle dagen,
slechts lucht genoeg te bakken.

Het was een hard gelag
zo kon het niet meer gaan
er moest iets aan gedaan
toen sprak er een, met gezag:

‘Ginds op het kerkenpad
zijn de ratten dik en vet
door rijke kost obees gezet
en drinken voluit bruisend nat’

‘Ons recht! wij gaan het halen,’
aldus trokken ze ten strijde
met stormram en met blijde
als ridders uit de verhalen.

Weldra klonk in het kerkportaal
‘doe open gauw die poort
wilt gij allen niet vermoord’
en meer van die dondertaal

En ja, open ging op een kier
van op zij een deur met kerkrat
dun en mager als een lat
die zei daarop: ‘wat moet dat hier’

‘Bier, boter, ham en spek’
riep het zegevierend heer,
‘alles, veel en dan nog meer.
Daar, maak eind aan ons gebrek’

En ze drongen zich naar voren
naar de tafel van het avondmaal
met leeg de beker en leeg de schaal
maar wel met een hemels hoongelach te horen

Guido van Geel