1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Me=Monster

Zoveel pijn,
Ik word woest zonder dat ik het wil,
Waarom moet ik altijd zo lastig zijn?
Ik schreeuw mijn woede eruit en ik gil.

Ze begrijpen mij niet,
De mensen om mij heen,
Dus ik verstop mijn verdriet.
Want echt vertrouwen doe ik er geen.

Alles speelt in mijn woede mee,
De gemene mensen uit mijn klas,
Daarover ga ik liever niet met mijn ouders in zee.
Ik wou dat iemand me van die woede genas.

Maar als ik mijn ouders zo verdrietig maak,
Weet ik dat ik ze pijn heb gedaan,
En dan denk ik vaak,
Kan ik hier niet beter snel vandaan?

Vluchten of zelfs voor de trein?
Maar dat doe ik niet want ik weet:
Dan doe ik ze nog meer pijn.
Dat is niet iets wat ik snel vergeet.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Zo voel ik me nu, mijn ouders zijn nog boos op me vanwege een heftige ruzie.

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Pijn Ruzie Woede

Reacties op ‘Me=Monster’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Me=Monster