vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hemel, rijs!
Ik ben.
Mijn richting verlaten.
Uit het zicht van de vader,
schijnt mijn licht in het water.
Maar er is licht in het duister!
Mijn 'plicht' roept,
ik luister.
En daar "is" ik,
al het zijnde voorbij.
Reacties op ‘Hemel, rijs!’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!