Duistere wolken

Duistere Wolken

Daar in de verte zie ik het. Mijn hart bonst
Met trillende benen ,snakkend naar lucht zie ik mijn grootste angst aankomend.
De diep zwarte wolken naderen. Overal om mij heen.
Zie geen uitweg,waar is nog een licht puntje.
Ik zoek en zoek
Maar zie het niet
Ik roep,schreeuw Ik gil zo hard ik kan. Niemand die mij redden kan?
Niemand hoort mijn noodkreet
Mijn moed en kracht vernietigd door de zwarte duistere wolken.

Er is niets meer.
In een gedoken als een baby ligt daar in het duister een schim van het meisje dat ik ooit was.
Zal iemand de duistere wolken begrijpen en met mij tegen ze vechten tot ze bezwijken?