vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Jouw dankbaar leven
Onaangetaste tijd samen,
in herinnering nog zo erg mooi.
Aangetaste lichamen kwijnen,
jouw ziel zo prachtig, maar buitenom zooi.
Mooie ouderdom, een dankbaar leven
Prachtig mooi zoals je was,
Te lief om zelf te nemen, maar alles om te geven.
Terwijl jij het allerbeste verdient had.
Beseffen maakt het proces langzaam,
want dat doe ik nog helemaal niet.
U was misschien dan wel oud,
maar het doet niet minder zeer dat u ons verliet.
Vasthouden blijven we altijd,
met een foto van jou tussen ons in,
Ik weet dat we je kwijt zijn.
Voor ons het einde, voor jouw het prachtige begin.