Waar blijf jij ?
Breek mij open
maar doe het zacht,
want gesloten heb ik geen kracht.
Geen kracht,
om de leegte vanbinnen te vullen
en mijn ware ik te onthullen.
Glij jij mee in het dal van mijn verdriet
hou me vast, anders durf ik het niet.
Rivieren van tranen eindelijk ontsprongen,
na al die jaren met moeite bedwongen.
Ben jij de oever waar ik even kan staan,
om dan tot in de diepte te gaan.
Tot op bodem van mijn angst en verdriet
maar wil jij mij leiden, anders red ik het niet.
Ingezonden door
Geplaatst op
25-06-2014
Over dit gedicht
ik schreef het 10 jaar geleden na het overlijden van mijn moeder . We hadden 5 jaar lang afscheid genomen . In mijn coccon van pijn voelde ik me heel eenzaam.
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hoop Pijn Troost VerdrietReacties op ‘Waar blijf jij ?’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!