Punt.
Ben het ermee eens of oneens, wat weleens, opeens voorbij is tussen jou en mij, eveneens jij, we laten elkaar nu echt vrij!
Langzamerhand krijg je de grip terug, de gevoelens waar je continu voor weg vlucht, grijpt jou toe, hopelijk ben je niet al te moe.
De toekomst heeft je nog veel te bieden, helaas niet meer onder mijn leefgebieden, maar een ander liefde die jou veel meer heeft aan te bieden. Ik rijm en rijm en rijm doelloos op de weg zonder betekenis, is onze liefde nu echt geschiedenis? Misschien ligt die voor jou wel op de begrafenis? Ik ga door, ondergronds, bovengronds, vliegend, onder de ozonlaag waar ik mijn zuurstof heb met de blik op de aarde die zijn herinneringen altijd een blik waardig geven aan jou, opnieuw ons hoofdstuk opengeslagen zal er een glimlach aanwezig zijn met me gedachten bij jou. Ik heb je gauw verlaten, maar vergeet niet dat ik mijn liefde voor jou altijd op een zacht pitje zal laten!
Reacties op ‘Punt.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!