Geen afscheid

Eén jaar geleden,
het noodlot sloeg toe,
bange dagen,
bange nachten,
en na al dat wachten,
was je er niet meer.
Mijn adem stokte,
mijn hart stopte,
geluiden deinsden weg,
blik op oneindig,
dit kon niet waar zijn,
dit moest een droom zijn.

We konden je niet zien,
enkel bij je zijn,
in gedachten,
in ons hart.
Je bent nu een engel,
dezelfde glimlach,
dezelfde vriend,
dezelfde papa,
dezelfde echtgenoot,
dit kan niet waar zijn,
dit moet een droom zijn,
tot we elkaar weerzien ...