vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonsverduistering
Ze geeft warmte, telkens ze door kan breken
Elke straal verwent de aarde, haar lichtpunten spreken
Sterke kracht, altijd op weg naar nieuwe belevenissen
Tegen de regen vechten, tranen in de kleinste nissen
Iedereen is ooit eens achtergebleven in een steeg
Eenzaam pratend tegen de stenen, onmenselijk leeg
Nachtelijk donker en verschrikkelijk aan het beven
Een stuiptrekking, tot diep in het aardse leven
Loop naar het einde, kom bereikbaar in zicht
Focus op de toekomst, zon voorziet helder licht.
Reacties op ‘Zonsverduistering’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!