je ijzer sterke eigen ik
De wint die waaide.
de sneeuw die viel langs me gezicht.
probeerde te rennen.
voelde verdriet.
in mijn hoofd de zelfde gedachten.
het gevoel wat ik had toen jij me verliet.
gebalde vuisten,
woeden die is opgekropt.
niets kunnen doen.
realiseren dat alles hier stopt.
had ik beter kunnen blijven,
had ik niet weg moeten gaan.
had ik kunnen blijven,
had ik nog lang rechtop kunnen staan.
als ik beter had gewild.
meer me best had gedaan.
me zelf nog meer had gegeven.
was je dan niet weg gegaan,
en had ik je nog even.
koude handen.
koud het gevoel in me hard.
gedachten,
pijnlijk en zwart.
een kleine lach van de jongen de jongen die rennen kon.
op weg naar warmte, op weg naar de zon.
heel even weg.
ver weg van waar het voor hem begon.
hij was stil. hij huilde heel zacht.
hij had zich over gegeven met man en macht.
beetje bang, de gedachten aan wat op hem wachten zou.
onzeker. niets was wat het wezen zal.
sta op jongen. zelf na deze val.
je kan het.
vecht door.
groet je ijzer sterke eigen ik
Ingezonden door
Geplaatst op
28-07-2014
Over dit gedicht
dit is een gedicht dat ik scheef toen ik 19 was, het gedicht gaat over een jongen die uit een lange relatie komt en daar veel moeite mee heeft. die jongen ben ik zelf, ik kwam net uit een relatie van 5 jaar die erg moeilijk was.
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Kracht Onzeker Rennen Sterk VerdrietReacties op ‘je ijzer sterke eigen ik’
-
Mooi! Ik voelde ook zoiets toen het uitging met Stan...
Rosa - 29-07-2014 om 22:25
-
Bedankt rosa voor je reactie ;) ik vind het altijd mooie als mensen zich herkennen in mijn gedichten.
bob - 30-07-2014 om 14:41