dienaar van de pastoor

murmelende gebeden
wierook gebrand
gewijd water niet vergeten
langs bos en rand

we hebben het geweten
hij was immers ten gast
verdrongen in t’verleden
altijd een mouw aangepast

een moeilijk leven beschoren?
waar zijn stola en pij
ik mag het niet horen
dat patersgevrij!

onschuld gewrongen
geluk op een kier
vrijheid herwonnen
misschien toch plezier!