vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
avondschemering
wegglijdende zon in geel-rood licht
tussen massieve warrige wolken
ongrijpbaar glinsterend vergezicht
komt langzaam de nacht bevolken
weerspiegeld in een rimpelloze zee
schuift de vuurbol naar onder
het glimmende licht vermindert mee
ik kijk naar dit natuurlijk wonder
biezen beschermd door rechtstaande stokken
verkondigen het donker van de nacht
hebben een kleine duin aangetrokken
het zwevende zand opgewacht
het strand is eenzaam groots en stil verlaten
lage schaduwen herinneren de voetstappen van de dag
rust in zangerig zeegeruis, niet meer praten
genieten van een voorbije kinderlach
Reacties op ‘avondschemering’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!