Regenboog
De waterzon verglinstert druppels aan de takken;
als kleine diamanten prisma's, gebroken licht
uiteen getrokken in gebogen kleuren, pakken
ze gevoelens in als tranen op je aangezicht.
Verdriet glijdt traag omlaag langs natte wangen
roodgevlekt, de storm geluwd breekt zacht
een lach door snikken en wordt gesmoord verlangen
reeds opnieuw verlicht, de zon verdrijft de nacht
uiteen in je gedachten als wolken na het onweer
van zwart naar grijsgetint in blauw verdrinken,
zweeft je droef gemoed op klanken teer
van warm gevoel als rode feestballon omhoog,
de laatste vegen storm die nog verzinken
aan de horizon versmelten met een mooie regenboog.
Reacties op ‘Regenboog’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!