vandaag nog even niet...
nog een keer wil ik de zon op mijn huid voelen branden.
streel nog een keer mijn wensen en verlangen.
voor ik voor eeuwig mijn ogen ga sluiten.
nog een keer leven nog een keer naar buiten
nog een keer daar zijn waar de vogels fluiten.
voor de laatste adem mijn lichaam verlaat.
voor dat de ziekte wind, en mijn ziel er van door gaat.
nog een keer leven, uitgaan.
nog een keer echt om iemand geven en doorgaan.
tot mijn ziel mijn lichaam verlaat.
tot de zon terug opkomt en weer ondergaat.
ik zal eeuwig blijven vechten tegen deze ziekte.
tot ik eens zal vallen in een eeuwige diepte.
laat me pas sterven als de kou voor eeuwig is.
pas als ik alles heb gegeven.
pas als het onmogelijk is om door te leven.
mag de dood me komen halen.
zal ik stoppen met het schrijven van gedichten en verhalen.
maar laat me nu nog even genieten.
me het glas terug vol gieten.
sterven zal ik maar vandaag nog even niet.
vandaag zal ik leven en dat is wat iedereen van me ziet!!!
Reacties op ‘vandaag nog even niet...’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!