vorige gedicht
vorige gedicht
In het wit van bomen
Pervers kerf ik tot op het bot
dit is hars om te genezen
ik sterf, verrijs bij het lezen
de ban van het woord is genot
daar waan ijdel is geboren
verblind en hopeloos geschift
waar op de takken is gegrift
schrik ik van die zin verloren
gelegd in het wit van bomen
hoor ik de klanken verzinken
in het rijm van tweelingdromen
laat de schors in kreunen klinken
van het hout kan echo komen
als de wortels blijven drinken.
Reacties op ‘In het wit van bomen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!